Μονόλογος

6 χόρεψαν μαζί του

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

4:11.

Αυτήν την ώρα λέει το ρολόι τώρα που ξεκινώ να γράφω αυτήν την ανάρτηση. Λόγος ύπαρξης της? Άγνωστος. Απλά νιώθω την ανάγκη να γράψω χωρίς να έχω κάτι στο μυαλό μου, απλά συνειρμικά να αφήσω τα δάχτυλα μου να με οδηγήσουν όπου θέλουν. Ίσως γιατί δεν έχω όρεξη να με οδηγήσω εγώ άλλο.

Όχι γιατί δεν ξέρω που να πάω. Αυτό ποτέ δεν ήταν πρόβλημα για μένα. Μου αρέσει να ταξιδεύω στο άγνωστο, σε απάτητα μέρη. Αυτό που με τρώει τώρα είναι το γεγονός ότι θέλω να γράψω.

Όχι γιατί κουράστηκα να με οδηγώ. Μου αρέσει  να έχω τον έλεγχο. Και συνήθως τον έχω.
Δεν έχω όρεξη να με οδηγώ εγώ άλλο γιατί έχει πλάκα μερικές φορές να αφήνεις και τους άλλους να σε οδηγούν.

Δεν ξέρω. Περίεργη φάση, περίεργη περίοδος, περίεργοι άνθρωποι, περίεργος και γω.
Είχα σκοπό η επόμενη ανάρτηση μου να είναι αφιερωμένη στον χορό αλλά τελικά με πρόλαβε ή βέρμπαλ νταϊάρια. Περίεργα πράγματα.

Ύστερα λοιπόν από μία δίκη και έναν μάρτυρα υπεράσπισης, 6 μέρες καθυστέρηση και επιτέλους μια περίοδο που δεν έλεγε να έρθει, ένα πολύ πετυχημένο τουρ πλιέ και ένα καθόλου πετυχημένο άλμα, ένα κόλλημα σε παλιές αγάπες, έναν re-union, σχεδόν ένα βέλος του έρωτα που ευτυχώς πέρασε ξώφαλτσα, δύο άγνωστες βρωμερές κάλτσες, μια υπέροχη μπριζόλα, ένα επι 2 ώρες επαναλαμβανόμενο papa-paparazzi, άλλες δύο ώρες Plants Vs Zombies, έναν ριψοκίνδυνο - αν και ομολογουμένως σέξυ- για την σωματική μου ακεραιότητα καφέ, μία γρήγορη ματιά σε Hw και Blog-οσφαιρα, ένα πεντάλεπτο πετυχημένων συμβουλών για σχέσεις, έχω να σας ανακοινώσω ότι οι άνθρωποι - και τα Τέρατα βεβαίως βεβαίως - είμαστε ποοοοολύ περίεργα όντα.

4:41 Τώρα σταμάτησα ουσιαστικά. Σβήσε, γράψε, σβήσε γράψε! Δε βαριέσαι!
Απόψε κατέληξα σε αυτό το συμπέρασμα. Α, τελικά είχε και ένα αποτέλεσμα ο μονόλογος!
Από το Κ, το Τ, τον Β, τον Χ, τους Σ & Α, τον Γ, τον Α.Σ., την Β και φυσικά εμένα, το Τέρας, καλό σας βράδυ και να θυμάστε πάντα να τρώτε όλο σας το φαί και να φοράτε διαφορετικές κάλτσες.

Χορεύετε, δεν χορεύετε εγώ πάω να κοιμηθώ! :P

Τερατοποίηση, 100 + 1 σημάδια της!

26 χόρεψαν μαζί του

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Καλησπέρα Τέρατα και καλή Λευτεριά!

Όσοι με διαβάζατε ίσως ξέρετε ότι το να είναι κανείς Τερατάκι, από αυτά που μιλάμε σε αυτό το blog, έχει ορισμένα θετικά στοιχεία και ορισμένα αρνητικά. Στον Χορό αυτό σας κάλεσα γιατί ίσως να έχουμε κοινά πράγματα να μοιραστούμε, κοινά πράγματα να συζητήσουμε κοινά πράγματα να κάνουμε! 

Όμως μου γεννήθηκε η εξής απορία: "Πως καταλαβαίνουμε ότι κάποιος είναι Τερατάκι?" ή αλλιώς "Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός Τέρατος??". Επιπλέον λόγω εξεταστικής διαβάζω για κάτι Τεστ Προσωπικότητας και για το πως μετράνε χαρακτηριστικά του ανθρώπου για να συνθέσουν προσωπικότητα.  Επομένως σε μία προσπάθεια να ενώσω Τερατολογία και Ψυχολογία (:P) θα αρχίσω από εδώ και πέρα να μετρώ για όλο το 2011 χαρακτηριστικά Τερατικής Προσωπικότητας προκειμένου μέχρι το τέλος της χρονιάς να έχω συνθέσει ένα μοντέλο συμπεριφοράς και προσωπικότητας. 

Θα μου πείτε καλύτερη δουλειά δεν έχει να κάνει?? Και θα απαντήσω πως δεν υπάρχει καλύτερη δουλειά από την διαρκή αναζήτηση του εαυτού! Και θα μου πείτε 19 χρονών μαντράχαλος δεν ξέρεις τον εαυτό σου?? Και θα σας πω ότι ο εαυτός μας είναι κάτι ζωντανό και ως ζωντανό κομμάτι μας μπορεί να αλλάξει κάποιες πτυχές του ( ή όχι?? Anyway, αξίζει να το ψάξει κανείς το θέμα, η ενδοσκόπηση  δεν έβλαψε κανέναν!). Σίγουρα υπάρχουν δομημένες πτυχές μέσα μας, αλλά τι συμβαίνει με τα ευμετάβλητα στοιχεία? Δεν αξίζει να τα ψάξουμε και να αλλάξουμε ότι δεν μας αρέσει?? Αξίζει αλλά εδώ τίθεται και το πρώτο πρόβλημα.

Βλέπετε το πρώτο χαρακτηριστικό Τερατοποίησης - ή αλλιώς σημάδι τερατοποίησης - για το οποίο θέλω να σας μιλήσω είναι το ότι είμαι ένας κωλο-εγωιστής του κερατά και δεν πρόκειται ποτέ να προσπαθήσω να αλλάξω σοβαρά ελαττώματα του χαρακτήρα μου. Όμως αυτό δεν μπορεί απλά να σημαίνει ότι με αγαπάω υπερβολικά πολύ για να με αλλάξω? Δεν σημαίνει ότι έχω αποδεχθεί τα άσχημα στοιχεία του χαρακτήρα μου και ότι ήρθε η ώρα των υπολοίπων να τα δεχθούν?? Τι να σας πω, εγώ απλά θα το ονομάσω αγάπη για τον εαυτό γιατί αρνούμαι να δεχτώ ότι είμαι εγωιστής (να τα μας, να τα μας! :P)! Επομένως μόλις βρήκα ένα στοιχείο να προσθέσω στην λίστα που βλέπετε στα δεξιά σας η οποία θα μας συντροφεύει για το '11!!! 

Το 8ο σημάδι Τερατοποίησης λοιπόν είναι το να αγαπάς τον εαυτό σου όπως είναι με τα καλά και τα κακά του, τις αρετές και τα ελαττώματα του, με τις φωτεινές και πιο σκοτεινές πτυχές του. Επειδή το θέμα αυτό χωράει πολύ ανάλυση, με την πρώτη αφορμή θα επανέλθω με περισσότερη όρεξη για εξερεύνηση και ενδοσκόπηση! 

Θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν σας είχα μαζί μου σε αυτό το ταξίδι για ανακάλυψη, Τερατάκια!!

Λοιπόν τι λέτε? 
Θα χορέψετε μαζί μου??


Υ.Γ. Να αναφέρω ότι θα ακολουθήσει ανάρτηση σύντομα με μίνι - περιγραφή των προηγούμενων 7 Τερατικών χαρακτηριστικών! Καλό σας μεσημέρι!!

Εξεταστική και αηδίες...

13 χόρεψαν μαζί του

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

..Ε μα τι να λέμε τώρα??

Δεν ήθελα στην πρώτη ουσιαστικά ανάρτηση μου να γκρινιάζω αλλά είναι μοιραίο μου φαίνεται! Από την Δευτέρα άρχισε η εξεταστική μου, Καλά? Καλά! Έλα ντε που για πρώτη φορά θέλω να διαβάσω και δεν μπορώ. Γιατί? Γιατί όλο το τσίρκο είναι σπίτι μου! Όλο όμως! Γονείς, αδερφός και κοπέλα αδερφού. Και τους λέω τσίρκο γιατί ο καθένας κάνει το κομμάτι του! Βγαίνει στην σκηνή -που συνήθως είναι το σαλόνι μου- κάνει τα δικά του και φεύγει και γω απλά κάθομαι σαν θεατής, χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα πέρα από το να χειροκροτώ! Έφτασα στο σημείο να είμαι έτοιμος να πάω να κοιμηθώ αλλού αλλά δεν βαριέσαι μέρες είναι θα περάσουν. Αυτό που δεν θα περάσω με τίποτα είναι το μάθημα της Δευτέρας το οποίο πέραν του ότι είναι και παλούκι εκ φύσεως, θέλει και πολύ διάβασμα. Αν ξέρετε καλά μου Τερατάκια τρόπο για να παγώσω χρόνο και συγγενείς παρακαλώ ενημερώστε με με κάποιον τρόπο.


Οκ, γκρίνιαξα και το φχαριστήθηκα
Ευχαριστώ πολύ για την υπομονή
Άμα λάχει πατήστε και κανά Χορό. :P

Ο Πρώτος χορός ξανά...

4 χόρεψαν μαζί του

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Νέος χρόνος, νέοι στόχοι, νέα πρόσωπα. νέες περιπέτειες... Προχωρήσαμε όλοι μπροστά με το νέο έτος αφήνοντας πίσω όλα τα παλιά, με την ελπίδα πως ότι μας χαλούσε θα φύγει με τον παλιό χρόνο! ..Ή μήπως όχι??

Γιατί νιώθω ότι κάτι με κρατά πίσω? Όχι απαραίτητα κάτι καλό, όχι απαραίτητα κάτι κακό, απλά κάτι. Κάτι που άλλοτε το αισθάνομαι κόμπο στον λαιμό, άλλοτε κενό στο στομάχι, άλλοτε χαμόγελο στα χείλη και άλλοτε σαν λάμψη στα μάτια.. Και κάπως έτσι για να ανακαλύψω το κάτι, το αόριστο, θα ξαναρχίσω κάτι άλλο καινούριο μα πολύ συγκεκριμένο.

Αγαπητά Τέρατα με περηφάνια σας ανακοινώνω ότι η Αίθουσα Χορού ανοίγει με το 2011 τις πόρτες της για άλλη μια φορά! Να χαιρετίσω και να καλώς ορίσω τους αμύητους και να σας ενημερώσω ότι αν σας αποκαλέσει κάποιος τερατάκι εδώ μέσα δεν πρέπει να προσβληθείτε αλλά να τον ευχαριστήσετε. :P

Για τους παλιούς, χαίρομαι που σας ξαναβλέπω, ξέρετε πως γράφω, ξέρετε πως δεν γράφω και θα σας περιμένω.

Για όλους σας. Σας ευχαριστώ που με διαβάζατε και ελπίζω ότι θα σας κρατώ παρέα και φέτος.

Λοιπόν? Τι λέτε?
Χορεύουμε??