And I feel wahoo

12 χόρεψαν μαζί του

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Πατήστε Play και διαβάστε. 





Ανάβω τσιγάρο και γράφω. Κάτι τέτοιες βραδιές είναι που νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να μου τις πάρει, είναι ότι έχω και ότι με κάνει να αναπνέω. Είναι απόδειξη ότι ζω ακόμη. Είναι που πέρασα υπέροχα χθες? Είναι που χόρεψα ωραία σήμερα? Είναι που άλλη μία όμορφη μέρα ξημερώνει αύριο? Μάλλον όλα μαζί.

Άνθρωποι που με συμπαθούν όσο και να μην το παραδέχονται, άνθρωποι που με θέλουν γι'αυτό που είμαι, άνθρωποι που γουστάρουν τις μαλακίες που γουστάρω κι εγώ, άνθρωποι που για πρώτη φορά τους έχω κοντά μου. Άνθρωποι νέοι και άλλοι παλιότεροι, άνθρωποι που δεν τους χρωστάω και δεν μου χρωστάν, άνθρωποι έτοιμοι για την μούρλα μου και γω έτοιμος για την δική τους, άνθρωποι φτιαγμένοι από κάτι παραπάνω από σάρκα, οστά και δέρμα. Άνθρωποι σωστά τέρατα. Σας ευχαριστώ τέρατα μου για τις ωραίες στιγμές χθες, και σήμερα και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ποτό, τσιγάρα, χορός, γέλιο, φίλοι και ίσως και κάτι παραπάνω και πολύ, μα πολύ γέλιο.

Ξέρετε πριν έβλεπα τηλεόραση και ο πρωταγωνιστής της ταινίας πέθαινε. Την τελευταία στιγμή που πέθαινε, το κερί μπροστά μου έσβησε και έμεινα αποσβολωμένος να κοιτάζω το καπνό που διαλύεται. Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή όλοι μας θα φύγουμε και θα χαθούμε σαν καπνός. Αλλά μέχρι τότε μπορούμε να είμαστε φωτιές αναμμένες να φωτίζουμε το τίποτα και να λάμπουμε από μακριά.

Άλλωστε μην ξεχνάτε ο καπνός δεν χάθηκε. Απλά διαλύθηκε στον αέρα και έγινε αόρατος. Το ότι δεν το βλέπεις και δεν τον βλέπω δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Κάτι τέτοιες βραδιές είναι που νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να μου τις πάρει, είναι ότι έχω και ότι με κάνει να αναπνέω. Είναι απόδειξη ότι ζω ακόμη. Είναι που ξέρω ότι αυτήν την στιγμή λαμποκοπάω? Είναι που έχω ακόμα πολύ φιτίλι? Είναι που ξέρω ότι ο δικός μου καπνός θα φαίνεται για πάντα? Ίσως όλα μαζί. Ίσως και τίποτα. Τι σημασία έχει? Είμαι χαρούμενος και λάμπω. Αυτό έχει σημασία.

Να προσέχετε την φωτιά σας, τερατάκια, να προσέχετε το κερί σας. Είναι ότι είστε, ότι μοναδικό έχετε. Ότι σας χαρακτηρίζει και σας κάνει ιδιαίτερους. Εκμεταλλευτείτε το κερί σας μέχρι τελευταίο εκατοστό φιτιλιού, ρουφήξτε την ζωή και κρατήστε την μέσα σας σας φυλαχτό. Διώξτε ότι σας κρατά πίσω, ότι δεν σας αφήνει να λάμπετε. Κι όταν έρθει η ώρα που το κερί σας θα σβήσει τότε θα είστε περήφανοι γιατί θα ξέρετε ότι το κρατήσατε φωτεινό μέχρι τελευταία στιγμή.

Και ίσως η φωτιά σας να εμπνεύσει και άλλους και να μείνουν και άλλοι αναμμένοι. Και ίσως να φωτιστεί όλος ο κόσμος. Στην τελική και ουτοπικό να είναι δεν έχετε να χάσετε απολύτως τίποτα. Ζήστε την στιγμή τέρατα, ή μάλλον χορέψτε την. (Damn, σαν διαφήμιση της Vodafone ακούγομαι!!!)

Ρε γαμώτο την αγαπώ την ζωή μου.
Φιλιά πολλά, Τέρατα να έχετε ένα πανέμορφο Σαββατοκύριακο!


Απολαύστε όσο τραγούδι έμεινε κι ελπίζω να το χορέψετε γιατί αν όχι δεν ξέρετε τι χάνετε.



Cause I like you, 
Yeah I like you. 

And I'm feeling so Bohemian like you. 
Yeah I like you. 
Yeah I like you 
And I feel wahoo, wahoo, wahoo! 

I'm getting wise 
And I feel so bohemian like you. 
It's you that I want so please, 
Just a casual, casual easy thing. 
Is it? It is for me 

And I like you 
Yeah I like you 
And I like you, I like you, I like you, 
Yeah I like you. 
And I feel wahoo, wahoo, wahoo!



10th Sing: Drive of Revenge

10 χόρεψαν μαζί του

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011



Σήμερα έχω όρεξη να σας μιλήσω για ένα άλλο Τερατικό Χαρακτηριστικό. Πολλοί έχουν ασχοληθεί μαζί του, κάποιοι το θεωρούν σημάδι κατωτερότητας, άλλοι πιστεύουν ότι σερβίρεται καλύτερα κρύο ενώ ορισμένοι είναι της άποψης ότι είναι εξαιρετικά ανήθικο και πρέπει να αποφεύγεται γιατί εκφράζει ξεκάθαρο μίσος. Είναι προφανές ότι μιλώ για την εκδίκηση νομίζω.

Σε όλους έχει υπάρξει κάποιος άνθρωπος στην ζωή του (οι και περισσότεροι βέβαια) τον οποίο θελήσαμε να εκδικηθούμε, σωστά? Όμως το κάναμε? Πήραμε το αίμα μας πίσω? Είναι άραγε η εκδίκηση ένας αποτελεσματικός τρόπος να ξεσπαθώσεις?

Πείτε με κατώτερο, πείτε με ανήθικο. ΝΑΙ είναι.- Μπορεί να περνάς από το στάδιο της ταπείνωσης για να πας σε αυτό της εκδίκησης αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερο να φτάσεις στην ταπείνωση μέσω της εκδίκησης παρά μέσω της κλαψουμουνίασης. Έχει μία άλλη ικανοποίηση, πως να το κάνουμε. Επομένως θα πέσεις που θα πέσεις, ας πέσεις με στυλ τουλάχιστον, (αυτό είναι Νόμος, θα σας τα πω άλλη φορά!).

Οπότε μιας και δεν μου αρέσει να κρύβομαι, εκτός αν υπάρχει κάποιος καλός λόγος, θέλω να σας ενημερώσω ότι όσο κι αν δεν μου φαίνεται είμαι εξαιρετικά εκδικητικός άνθρωπος -εμ παρδόν τέρας ήθελα να πω :P. Αν είστε και εσείς κάπως έτσι έχω να σας προτείνω κάτι: Απλά να δίνετε στους άλλους την ευκαιρία να επανορθώσουν. Οι άνθρωποι μπορούν να μας εκπλήξουν μερικές φορές - και όχι μόνο με κακό τρόπο.

Αν δεν είστε έτσι και τα δέχεστε όλα κάπως πιο παθητικά, θα σας πρότεινα να αλλάξετε. Κι αν όχι να γίνεται εκδικητικοί, γιατί όπως και να το κάνουμε αν ήμασταν όλοι εκδικητικά πλάσματα θα την είχαμε πατήσει, τουλάχιστον να μην είστε απλοί αποδέκτες κάποιου ηλίθιου περίγυρου. Γιατί να κάθεστε και να ανέχεστε τον οποιονδήποτε αφού δεν υπάρχει κανένας λόγος και κανένα όφελος?

Επιπλέον είμαι της άποψης πως μία συγνώμη δεν κάνει απολύτως τίποτα απλά να δίνει το back up σε αυτόν που την λέει να έχει δικαίωμα να κατηγορήσει τον άλλο: "Εγώ σου ζήτησα συγνώμη, από κει και πέρα δικό σου το πρόβλημα"  ή "Απαπαπαπαπαααα, τι ακατάδεκτος, ούτε την συγνώμη μου δεν δέχεται.". Δεν λέω να μην συγχωρείτε κάποιον απλά να το κάνετε με πολύ μεγάλη προσοχή και σύνεση. [εξομολόγηση mood on] Εγώ ας πούμε είμαι στο άλλο άκρο νομίζω, παίζει να μην έχω συγχωρήσει σχεδόν ποτέ πραγματικά. ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν αποτελώ πρότυπο μίμησης. [/εξομολόγηση mood off]. Τέλος ας μην πιάσω καλύτερα το κεφάλαιο πρώην, θα γίνω κακός.

Άλλωστε δεν φταίω εγώ, I was born this way! :awesome:


Θα ήθελα πολύ την άποψη σας για το θέμα! Το θεωρείτε ανήθικο? Σας δίνει ικανοποίηση? Έχετε εκδικηθεί κάποιον/α??

Χορέψτε βρε να μάθω τις απόψεις σας!
Καλό μεσημέρι, πάω να φάω!

A.U.TH. : Faculty of Philosophy

10 χόρεψαν μαζί του

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

... ή αλλιώς Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης : Φιλοσοφική Σχολή ή αλλιώς Το Τεράστιο Μπουρδέλο. Θα μιλούσα μόνο για το Τμήμα Ψυχολογίας αλλά ξέρω από προσωπική εμπειρία και άλλα Τμήματα. Από την δευτέρα - μέρα Αγίου Βαλεντίνου, για την οποία επιδεκτικά δεν έκανα ανάρτηση - έχει αρχίσει το εαρινό εξάμηνο... ή έτσι υποτίθεται τουλάχιστον. Πρόγραμμα δεν κατάφερα να βρω στο νετ και σε τραπεζάκια ΔΑΠ-ΝΔΦΚ & ΠΑΣΠ ούτε καν όμως. Όλα αυτά μέχρι το Σάββατο. Κυριακή πέτυχα έξω έναν φίλο μου που είναι μέσα σε αυτά - ΔΑΠίτης αλλά σπαθί, μην ακούσω σχόλια - και μου είπε ότι αρχίζουμε από Τετάρτη μαθήματα. Ούτε καν όμως?


Η καθηγήτρια πήρε πρωτοβουλία και άρχισε από Δευτέρα μάθημα ενώ άλλη καθηγήτρια αποφάσισε ότι είναι άρρωστη. Κανονικά δεν θα γκρίνιαζα αλλά προσπαθώ όσο μπορώ να γίνω τυπικός εν μέρει στην Σχολή μου και δεν με βοηθά καθόλου αυτή, καθόλου όμως. Το άλλο πάλι? Δεν με αφήνουν να πάρω μαθήματα. Μου δηλώνουν όλα τα υποχρεωτικά και μου λένε δεν μπορείς να πάρεις άλλα. "Και αυτά που χρωστάω πότε θα τα δώσω?", απόρησα κι εγώ. "Ααα από του χρόνου φυσικά!".  ----- (Lazarus με ανοιχτό το στόμα). 


Την κολλητή μου στο Αγγλικό δεν δηλώνονται τα μαθήματα της από το νετ και πρέπει να τρέχει σε καθηγητές και καθηγήτριες και τρεχαγυρευόπουλος. Μόνο στην γραμματεία μπορεί να πάει η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα την στείλει να πάρει βεβαίωση από τους καθηγητές. Τι ξέχασα να σας πω? Α ναι βρε το ασήμαντο, ότι από Δευτέρα που άρχισε η δήλωση των μαθημάτων άρχισαν και τα μαθήματα.


Για να επανέλθω σε μένα, ξυπνάω λοιπόν σήμερα και πάω στην Σχολή απλά για να διαπιστώσω ότι το μάθημα δεν θα γίνει γιατί έχουμε χωριστεί σε τμήματα (πότε?) και τα εργαστήρια θα αρχίσουν αργότερα (κάτι που εμένα μου το έχει πει ποιος?). Οπότε και γω αύριο που έχω 8 η ώρα το πρωί Στατιστική Ι μαντέψτε τι θα κάνω για τιμωρία. Όχι μαντέψτε.


Χορέψτε μακριά από το ΑΠΘ για το καλό σας.
Καλό σας βράδυ little monsters!


Υ.Γ. Ακούω σχολιάκια και για την νέα εμφάνιση!

Απλά απολαύστε!

6 χόρεψαν μαζί του

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011



Tο νέο single της Lady Gaga κυκλοφόρησε!!





Lyrics by Haus of Gaga

INTRO: 
IT DOESN'T MATTER IF YOU LOVE HIM, OR CAPITAL H-I-M
JUST PUT YOUR PAWS UP'
CAUSE YOU WERE BORN THIS WAY, BABY


VERSE: 
MY MAMA TOLD ME WHEN I WAS YOUNG
WE ARE ALL BORN SUPERSTARS

SHE ROLLED MY HAIR AND PUT MY LIPSTICK ON
IN THE GLASS OF HER BOUDOIR

"THERE'S NOTHIN WRONG WITH LOVIN WHO YOU ARE"
SHE SAID, "'CAUSE HE MADE YOU PERFECT, BABE"

"SO HOLD YOUR HEAD UP GIRL AND YOU'LL GO FAR,
LISTEN TO ME WHEN I SAY"


CHORUS:
I'M BEAUTIFUL IN MY WAY
'CAUSE GOD MAKES NO MISTAKES
I'M ON THE RIGHT TRACK BABY
I WAS BORN THIS WAY

DON'T HIDE YOURSELF IN REGRET
JUST LOVE YOURSELF AND YOU'RE SET
I'M ON THE RIGHT TRACK BABY
I WAS BORN THIS WAY


POST-CHORUS:
OOO THERE AIN'T NO OTHER WAY 
BABY I WAS BORN THIS WAY
BABY I WAS BORN THIS WAY
OOO THERE AIN'T NO OTHER WAY
BABY I WAS BORN-
I'M ON THE RIGHT TRACK BABY
I WAS BORN THIS WAY


DON'T BE A DRAG -JUST BE A QUEEN
DON'T BE A DRAG -JUST BE A QUEEN
DON'T BE A DRAG -JUST BE A QUEEN
DON'T BE!


VERSE:
GIVE YOURSELF PRUDENCE
AND LOVE YOUR FRIENDS
SUBWAY KID, REJOICE YOUR TRUTH

IN THE RELIGION OF THE INSECURE
I MUST BE MYSELF, RESPECT MY YOUTH

A DIFFERENT LOVER IS NOT A SIN
BELIEVE CAPITAL H-I-M (HEY HEY HEY)
I LOVE MY LIFE I LOVE THIS RECORD AND
MI AMORE VOLE FE YAH (LOVE NEEDS FAITH)

REPEAT CHORUS + POST-CHORUS

BRIDGE:

DON'T BE A DRAG, JUST BE A QUEEN
WHETHER YOU'RE BROKE OR EVERGREEN
YOU'RE BLACK, WHITE, BEIGE, CHOLA DESCENT
YOU'RE LEBANESE, YOU'RE ORIENT
WHETHER LIFE'S DISABILITIES
LEFT YOU OUTCAST, BULLIED, OR TEASED
REJOICE AND LOVE YOURSELF TODAY
'CAUSE BABY YOU WERE BORN THIS WAY

NO MATTER GAY, STRAIGHT, OR BI,
LESBIAN, TRANSGENDERED LIFE
I'M ON THE RIGHT TRACK BABY
I WAS BORN TO SURVIVE
NO MATTER BLACK, WHITE OR BEIGE
CHOLA OR ORIENT MADE
I'M ON THE RIGHT TRACK BABY
I WAS BORN TO BE BRAVE

REPEAT CHORUS


OUTRO/REFRAIN:

I WAS BORN THIS WAY HEY!
I WAS BORN THIS WAY HEY!
I'M ON THE RIGHT TRACK BABY
I WAS BORN THIS WAY HEY!

I WAS BORN THIS WAY HEY!
I WAS BORN THIS WAY HEY!
I'M ON THE RIGHT TRACK BABY

Hope you enjoyed!
See yaaaaaa!
Χορός και με νέο τραγουδάκι μάλιστα!
I WAS BORN THIS WAY HEY!

Τρία: Το Χρονικό μιας Αυτοκτονίας (part I)

11 χόρεψαν μαζί του

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Καθώς λοιπόν έπλυνα τα πιάτα που υπερχείλιζαν από τον νεροχύτη, δεν ξέρω γιατί αλλά με έπιασε μια μελαγχολία ξαφνικά και θυμήθηκα την Τρία. Τι σχέση έχει ο νεροχύτης μου με την Τρία θα μου πείτε τώρα. Πως δεν έχει. Όταν πήγαινα να κοιμηθώ, μετά από ένα πεντάλεπτο άκουγα χαρακτηριστικούς ήχους από ποτήρια και πιάτα που πέφτουν, έτρεχα στην κουζίνα και έβλεπα την Τρία ωραία κι όμορφη, ανεβασμένη πάνω στις στοίβες με τα πιάτα να προσπαθεί να βρει κάτι να φάει. Και τότε έτρωγε, κλασσικά αντί για κονσέρβα, το καθιερωμένο βραδινό ξύλο, μόνο και μόνο για να έρθει να μου γρατζουνίσει τα μάτια 5 λεπτά αργότερα, μόλις πήγαινε να με πάρει ο ύπνος για να φάει και το βραδινό ξύλο part 2. Α ρε Τρία!

Τι εννοείτε ποια είναι η Τρία? Δεν σας έχω μιλήσει για την Τρία? Μα είμαι απαράδεκτος. Ο Σημερινός χορός είναι αφιερωμένος αποκλειστικά στην Τρία.

Ιδού:


Το πιο σατανικόυπολοτερατώδες γατάκι που έχει υπάρξει και θα υπάρξει ποτέ σε αυτόν τον βόθρο που αποκαλούμε χώρα μας, δεν είναι άλλο από την εικονιζόμενη! Μην σας ξεγελά η εμφάνιση. Το γατί αυτό ήταν η προσωποποίηση του ΣΑΤΑΝΑ! Ήταν ικανό να σου σπάσει τα νεύρα μέσα σε ένα πεντάλεπτο μιας και ήταν καραεπιθετικό του κερατά, γρατζουνούσε, δάγκωνε και κατέστρεφε οτιδήποτε έβαζε στο μυαλό της. Και όταν λέω οτιδήποτε εννοώ οτιδήποτε. Οτιδήποτε - από καναπέδες και χαλιά μέχρι αυτιά και μάτια! Δεν είχε τέτοια κολλήματα το κακό μου.

Που λέτε, όταν την γνώρισα ήταν 10 ημερών. Βέβαια φαινόταν από τότε τι δαιμονισμένο που ήταν μιας και σκαρφάλωσε στα μαλλιά μου και άρχισε να μου γρατζουνά το κεφάλι. Τότε νομίζω έγινε και η πρώτη δολοφονική απόπειρα εναντίον της, η οποία απέτυχε μόνο και μόνο επειδή μπήκε η κολλητή μου στην μέση και όχι μόνο της έσωσε αλλά την υιοθέτησε κιόλας. Βέβαια - για να δείτε ότι έχουμε πολλά κοινά με τις παρέες μου - στην αρχή για κάποιον λόγο η κολλητή μου το φώναζε Πάμπλο γιατί είχε αποφασίσει ότι ήταν αρσενικό. Και όταν λέω αρχή εννοώ τους πρώτους 2 μήνες που την είχε, ώσπου μία μέρα που αποφάσισα να πάω σπίτι της ύστερα από καιρό μου κάνει "Καλά ρε, ο Πάμπλο είναι γκόμενα! Το πιστεύεις?".

Ο παρατηρητικός αναγνώστης θα έχει προσέξει ότι χρησιμοποιώ τόση ώρα παρελθοντικούς χρόνους για να περιγράψω την Τρία. Ο ακόμη πιο παρατηρητικός αναγνώστης θα έχει συνδέσει τους παρελθοντικούς χρόνους με τον τίτλο της ανάρτησης: Το Χρονικό μίας Αυτοκτονίας. Γιατί ναι, η Τρία ήταν το πιο απίθανο, περίεργο και τρανσέξουαλ γατί που έχω συναντήσει ποτέ, αλλά το πιο εντυπωσιακό πάνω της ήταν οι αυτοκτονικές της τάσεις.

Νομίζετε πως σας κοροϊδεύω? Πως θα ονομάζατε εσείς ένα γατί το οποίο έπεσε μια φορά από τον 6ο και μια φορά από τον 7ο-ταράτσα -εκτός από βλαμμένο?

Highlights της απόπειρας? Το γεγονός ότι η κολλητή μου την πρώτη φορά που έπεσε στον ακάλυπτο κατέβηκε κάτω κλαίγοντας για να την θάψει και έθαψε λάθος γατί (Καλά τι σόι ακάλυπτος ήταν αυτός με τόσα γατίσια πτώματα?) μόνο και μόνο επειδή είχε αίματα πάνω του. Μετά από πέντε μέρες  την βρήκε σε μια αλάνα κοντά στο σπίτι της και η Τρία όρμηξε πάνω της σώα και αβλαβής γλύφοντάς την και χουρχουρίζοντας. Δεν είχε ούτε μία γρατζουνιά το άτιμο. Όταν έλεγα εγώ ότι είναι η κόρη του ΣΑΤΑΝΑ δεν με πίστευε η φίλη μου.

Η συνέχεια με την δεύτερη απόπειρα και τρίτη και πετυχημένη στο part II, καθώς έχω να τελειώσω τα πιάτα στον νεροχύτη!
Καλό σας απόγευμα Τερατάκια!

Well don't you stand there, Elliot!

8 χόρεψαν μαζί του

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

 Ύστερα από μία ώρα ασκήσεων για ζέσταμα και άλλα 40 λεπτά χορογραφίας καμπαρέ (Cabaret, Liza Minnelli, καλά όλα τα λεφτά μιλάμε), μπορείτε να φανταστείτε ότι όπως και να το κάνουμε θα έχεις στην καλύτερη λαχανιάσει! Το τελευταίο πράγμα που θέλει οποιοσδήποτε νοήμων μετά από αυτό, είναι κήρυγμα για τα μόλις δύο μαθήματα που πέρασε στην εξεταστική. Φυσικά η πεποίθηση αυτή δεν φαίνεται να αποτελεί δισταγμό για τον δάσκαλο του χορού μου, ας τον λέμε Α, που επί δεκαπέντε λεπτά με έκραζε. Τόσο κράξιμο ούτε για χορογραφίες που δεν μπορώ να μάθω πια.

 Το παράξενο είναι ότι -άκουσον άκουσον!- δεν είπα τίποτα και έσκυψα το κεφάλι μουρμουρίζοντας κάτι σαν "έχεις δίκιο Α", κάτι που είχα να κάνω από δευτέρα δημοτικού που όταν μάθαινα την προπαίδεια. Έπειτα αφού έκανα το μπανάκι μου προσπαθούσα να εξηγήσω την αντίδρασή μου, ή μάλλον την απουσία της. Ύστερα από πολύ σκέψη το συνειδητοποίησα.

 Ήταν μια φράση του Α, που με αφόπλισε, μια φράση που χτύπησε πολύ δυνατά μέσα μου.
"..Ποτέ δεν πρέπει να σταματάς. Αν δεν σου αρέσει η Σχολή σου άλλαξε Σχολή, αλλά αφού μπήκες εκεί και το ήθελες τελείωσε την, μην σταματάς. Όταν προχωράς στην ζωή σου πρέπει να προχωράς σε όλα, σε κάθε σημείο αναφοράς. Αλλιώς δεν προχωράς πραγματικά..."!

 Και είχε δίκιο. O δάσκαλος πυγμαχίας στον Billy φώναζε όταν αυτός καθόταν και κοιτούσε τους αντιπάλους του αντί να τους επιτεθεί "Well don't you stand there Elliot!" (Για την τέρψη του αναγνώστη να σημειωθεί ότι το νέο νικ που μου έχουν κολλήσει είναι το billy. -.-). Η Liza το λέει ξεκάθαρα:


I used to have a girlfriend Known as Elsie,

With whom I shared A four sordid rooms in Chelsea
She wasn't what you'd call a blushing flower...
As a matter of fact she rented by the hour.

The day she died the neighbors came to snicker:
"Well, that's what comes from too much pills and liquor."
But when I saw her laid out like a Queen,
She was the happiest... corpse... I'd ever seen.

I think of Elsie to this very day.
I remember how she'd turn to me and say:
"What good is sitting all alone in you room?
Come hear the music play.
Life is a Cabaret, old chum,
Come to the Cabaret."

 Αυτό πρέπει να κάνω τελικά? Να προχωράω με κάθε κόστος, να φτάνω μέχρι το τέλος και όταν το τέλος έρχεται να με βρίσκει πάντα χαμογελαστό, όμορφο και φινετσάτο, χαρούμενο για τις επιλογές μου και χωρίς να μετανιώνω για τίποτε? Νομίζω πως ναι. Βασικά είμαι σίγουρος πως ναι. Πάντα το ήξερα απλά χρειαζόταν κάτι τέτοιο για να το συνειδητοποιήσω, κάτι για να το θυμηθώ!

 Στην ζωή -και στον χορό- αν σταματήσεις να κινείσαι την έβαψες. Ναι σίγουρα υπάρχουν παύσεις, σημεία που κάθεσαι και ξεκουράζεσαι αλλά μόνο λίγο πριν το εντυπωσιακότερο σημείο ή μετά από μία δύσκολη κίνηση. Και αυτή είναι η χρησιμότητα των παύσεων, σε προετοιμάζουν για το ομορφότερο σημείο της χορογραφίας. Και αν μερικές φορές σκοντάφτουμε και πέφτουμε πρέπει πάντα να ξέρουμε να το σώζουμε, να το κάνουμε να δείχνει ότι έγινε επίτηδες, ότι ήταν μέρος της χορογραφίας από μία αρχή. Και το σημαντικότερο? Πρέπει πάντα να σηκωνόμαστε και να συνεχίζουμε κανονικά με χαμόγελο στα χείλη, σαν να μην έγινε ποτέ!

 Οπότε η κίνηση αρχίζει και πάλι, ο χορός αρχίζει και πάλι. Όχι ότι σταμάτησε ποτέ, απλά μερικές φορές χρειάζεται κάτι τέτοιο για να θυμάσαι τα βήματα. Και τώρα? Αναρωτιέστε τι θα κάνω? 

And as for me, αnd as for me,

I made my mind up, back in Chelsea,
When I go, I'm going like Elsie.


Καλό σας βράδυ Τέρατα
και να θυμάστε: μια λάθος στροφή δεν είναι ανάγκη να χαλάσει όλη την χορογραφία.
Χορεύετε??



Υ.Γ. Μπορεί προπαίδεια να μην έμαθα ποτέ αλλά αυτήν την φορά το κήρυγμα θα μου βγει σε καλό!